Klaar voor wat vitamine zee

Gelukkig hebben we al veel van het landschap gezien tijdens onze treinreis van Kandy naar Nuwara Eliyah, want richting Ella is het vooral erg mistig onderweg. Zo nu en dan krijgen we een doorkijkje tussen de wolken door. Wanneer we op het station van Ella aankomen is het duidelijk dat iedere tuk tuk chauffeur precies weet wanneer er een trein met reizigers leegstroomt. Bij de uitgang worden we dan ook meteen bestormt door minstens vijf man met de vraag waar we naartoe moeten. We zeggen nog geen plek te hebben en geven aan wat ons budget is. Één man lijkt wel wat te weten. We willen dicht bij de hoofdstraat zitten dus vragen we met behulp van een kaartje waar het zit. Hij wijst een plek aan die zich zo'n 100 a 200 meter van de hoofdstraat bevindt. Prima dus! Het is zijn accommodatie dus is het ritje ernaartoe gratis. Als we op een gegeven moment een zijweg inslaan, verder de berg op, zouden we er bijna moeten zijn. Maar hij rijdt verder en verder naar boven. Dit is niet echt meer op loopafstand.... We zeggen er wat van maar nee we zijn er bijna zegt ie. Nog verder de berg op. We slaan een slingerweggetje in en Anita en ik krijgen er steeds minder vertrouwen in. Het laatste stukje is te steil en moeten we lopen. We komen uit bij een hutje. Dit is de kamer. Het ziet er allemaal prima uit en ook het uitzicht is prachtig. Je kijkt zo over de theevelden van Ella heen. Ja het is prachtig... Maar niet wat we zoeken. Er is s'nachts geen verlichting langs dat pad en we zitten nu op anderhalve kilometer afstand van de straat waar alles te doen is. De man kijkt dan ook behoorlijk beteuterd als we zeggen dat we terug willen. We leggen hem uit dat hij ons niet de juiste plek op de kaart heeft aangewezen en dat hij beter een koppeltje kan kiezen voor zo'n romantisch plekje. Gelukkig wil hij ons toch wel naar beneden brengen. Als we weer bijna beneden zijn zegt hij dat hij misschien wel een andere plek weet bij een vriend van hem. Het is een gezellige homestay waar we vriendelijk worden onthaald door Iran. Bij het zien van de kamer springen we zowat een gat in de lucht. Er staat een kingsize bed met een goed dik matras!!! Ooh wat zullen we daar lekker op slapen. Ook blijkt onze gastheer Sri Lankaanse kookles te geven aan degene die dit leuk vinden. Hier werd ik persoonlijk dan weer heel erg blij van! Hij maakte iedere ochtend ook een heerlijk Sri Lankaans ontbijt. Beter kan je de dag niet starten. Onze eerste ochtend in Ella begon dan ook ontzettend vroeg. 05.00u welteverstaan... Een wandeling van drie kwartier naar "Little Adam's Peak, het mooist bij zonsopgang. We zouden dus vóór 05.30u moeten vertrekken. In het eerste ochtendlicht liepen we dan ook de berg op, tussen de theevelden door. Langzaam maar stiekem toch ook best snel werd het steeds lichter achter de bergen, even doorlopen dus. Het laatste stukje was steil maar prima te doen. Eenmaal boven hadden we een prachtig en helder uitzicht. Links van ons kwam een paars, roze met blauwe lucht tevoorschijn, voor ons lag groen zover we konden kijken en rechts van ons bevond zich Ella Rock, klaar om de eerste zonnestralen van de dag op te vangen. We hebben daar dan ook best even gezeten.... De zon kwam achter de bergen vandaan en meteen voelde je de warmte die hij met zich meebracht. Met de zonnestralen lichtte ook meteen al het groen om ons heen op. Een verdwaalde regenwolk zorgde ervoor dat er bij Ella Rock een regenboog ontstond. Alsof het hier al niet mooi genoeg was. Op dit soort momenten lijkt al het andere ineens heel onbelangrijk. Alsof je alleen bent, zittend op die rots, uitkijkend over dit prachtige landschap. Een glimlach tekent mijn gezicht. Dit zijn ze... These little moments.
Beneden aan de berg wacht ons een lekker ontbijtje en besluiten we nog even te dutten in ons enorme bed. Een klein slaapje voordat we die middag naar een van de theefabrieken in de omgeving gaan. Het is een groot wit gebouw bovenop de heuvel, volledig omgeven door theeplantages. Bij aankomst krijgen we natuurlijk een kopje thee en mogen we onszelf vervolgens versieren met netjes voor over onze haren en schoenen. We krijgen een korte rondleiding door de fabriek met uitleg (in gebrekkig Engels welteverstaan) over de verschillende processen die de theebladeren doorlopen voordat het naar de rest van de wereld wordt geëxporteerd. Leuk om eens gezien te hebben. Ella heeft veel leuke tentjes om lekker te zitten, te drinken en een hapje te eten. Het valt ons op hoeveel er wel niet gebouwd wordt op het moment. Ella is een populaire plek voor backpackers en dat zorgt ervoor dat hotels en guesthouses hier als paddenstoelen uit de grond schieten. Volgens Iran niet ten goede van Ella, waar ik me wel iets bij voor kan stellen. S'avonds sluit Charley aan. het meisje wat we eerder in Kandy leerde kennen. We besluiten om de volgende ochtend Ella Rock te gaan beklimmen. Een ietwat pittige wandeling van 5 uur die je maar beter met een gids kan doen. We regelen dan ook iemand via Iran die ons de volgende ochtend om 08.00u de berg op gaat begeleiden. Het beginstuk lopen we over het spoor... Niet mijn eerste keus als levensgenieter maar hee, we hebben wel weer een keer meegemaakt. Dat een gids wordt aangeraden is niet geheel onbegrijpelijk met de route die we door theevelden en smalle natuurpaadjes volgen. Dit hadden we zelf niet uitgevogeld. Het pad wordt steiler en steiler en je moet goed opletten waar je je voeten neerzet. De bomen geven enigszins schaduw, maar het zweet loopt in straaltjes langs ons hele lichaam. Pfoe, oke... Nog een klein stukje... We verbazen ons dan ook over het feit dat al die Sri Lankanen gewoon op hun teenslippertjes of zelfs blote voeten naar boven lopen. Als we eenmaal boven zijn kunnen we precies zien waar we de vorige dag de zonsopgang hebben gekeken. Volgens de gids zitten we nu op 1800 meter boven zeeniveau. Het uitzicht is lang niet zo mooi als dat tijdens de vorige ochtend. De luchtvochtigheid loopt gedurende de dag hoger op en vertroebelt het zicht. We zitten daar even, eten een banaantje voor nieuwe energie en maken ons klaar voor de weg terug. De gids breekt verschillende takken voor ons af om te gebruiken als hulpstuk tijdens de weg naar beneden. Want omhoog is steil en tricky door alle boomwortelen en keien, maar terug omlaag is dit nog lastiger. Ondanks een paar "dat-ging-net-goed" uitschuivers komen we ongehavend aan bij ons guesthouse. We trakteren onszelf daarna dan ook op een lekker stevige lunch van met fruit en kokos gevulde rotti (een soort pannenkoek). Anita en ik besluiten die middag nog een bezoekje te brengen aan een Rawana Falls, een waterval in de buurt van Ella. Deze waterval dient als locale badplaats en voor het weten staan we gezellig tussen de badderende en douchende Sri Lankanen. Er wordt vooral veel gelachen en geglibberd, want ja die stenen zijn erg glad. Omdat het niet erg gepast was om in bikini te staan zijn we gewoon met kleren en al het water in gegaan. Met als gevolg dat we drijfnat (who cares) in de bus zijn gaan zitten terug naar Ella.
Die avond krijgen we met zijn drieën kookles. We maken 5 à 6 verschillende gerechtjes welke je uiteindelijk samen met rijst eet. De kunst van het Sri Lankaans koken zit hem in de kruiden. Ik ben dan ook blij dat we alle recepten mee krijgen zodat ik thuis nog even goed kan bekijken wat er nou ook alweer allemaal in ging. Alles is vers en al snel vult de kamer zich met een heerlijke geur. Zelfs de kokosnoot voor de kokosnootsambal moeten we met een speciale rasp uitraspen. Natuurlijk moet een goede kok tussendoor ook proeven, dus snoepen we af en toe snel iets weg. Als alles klaar is worden de bananenbladeren erbij gepakt. In een kommetje wordt een schep rijst met een schep van ieder ander gerechtje samengevoegd en omgekeerd op het bananenblad. Deze wordt zorgvuldig dichtgevouwen en het pakketje moet dan nog even stomen. Uiteindelijk krijgen we allemaal een stomend pakketje voor onze neus en is het tijd om te smullen! En dat hebben we gedaan. We hadden dan ook even de tijd nodig om uit te buiken. Maar dat was geen straf zo in de zachte avondwind met een biertje in onze hand. Het was alweer onze laatste avond in Ella. Gelukkig nog één nacht in dat heerlijke bed. We gaan weer door richting de kust.
De bus is zoals gewoonlijk stampend vol en het wordt steeds warmer naarmate we dichter bij de kust komen. Zowat verzopen in ons eigen en andermans zweet stappen we uiteindelijk de bus uit. We're in surfers paradise!!! En dat merk je meteen. Overal waar we kijken lopen typische surfers, heb je lounge cafeetjes en barretjes waar je maximaal kan chillen en wordt er meer dan genoeg surfmateriaal verhuurd. Er hangt een ongedwongen sfeer die me wel bevalt. Hier kan ik best wel een tijdje vertoeven. We denken in eerste instantie aan zo'n 4 dagen, wat voor ons doen best lang is sinds we in Sri Lanka zijn. We vinden een vrij goedkope kamer met aan de overkant van de straat het strand. Alles wat we nodig hebben is op loopafstand. Nu we aan de kust zijn kunnen we ook weer de lekkerste verse vis eten. We vinden s'avonds dan ook een tentje waar we zelf onze vis uit mogen zoeken. Deze wordt vervolgens op de barbecue voor ons klaargemaakt. Zo lekker! Natuurlijk hebben we ook onze eerste surfles al gepland staan. De volgende ochtend om 08.30u staan we op het strand met ieder een eigen board en ieder een eigen surfleraar. Eerst even opwarmen en droog oefenen. Als we het "droogsurfen" enigszins onder de knie hebben mogen we de zee in. Oke... Begin positie... Daar komt een golf....of ik er klaar voor ben? Ik zeg maar gewoon ja! Natuurlijk verlies ik al vrij snel mijn balans als ik probeer op te staan. Maar het viel me niks tegen. Poging twee. Deze keer weet ik tot mijn eigen verbazing op te staan en te blijven staan. WAAAH IK SURF!! Het geeft zo'n enorme kick als het lukt, iedere golf weer. Je hoofd wordt ook helemaal doorgespoeld met zeewater maar dat neem je voor lief. Met een enorme lach op mijn gezicht peddel ik als een blij ei iedere keer weer opnieuw terug. Nog een golf! Nu ging dat terug peddelen wel steeds wat langzamer want dat kost stiekem toch behoorlijk veel kracht. S'avonds zijn er genoeg leuke tentjes om lekker een hapje te eten. En zo vliegen de eerste dagen al snel voorbij. We staan op, nemen een duik in de zee en gaan ergens ontbijten. De rest van de middag relaxen we lekker op het strand, zwemmen wat in de zee en nemen zo nu en dan een surfles. Het gaat steeds beter. Het is verslavend!
We hebben prachtig weer en verlengen ons verblijf elke keer weer met een dagje. Tja het is hier zo lekker. Voor we het in de gaten hebben zitten we alweer bijna een week in dit kleine surfersdorp, we zouden het ook zo nog een week of langer volhouden. Voor de verandering besluiten we een Jeep Safari te maken door het Kumana National Park. Eigenlijk hadden we naar Yala National Park willen gaan, een van de mooiste parken van Sri Lanka, maar helaas was deze dicht. We hadden gehoopt een luipaard te spotten maar dat is niet gelukt. Wel hebben we veel verschillende vogels , buffels, herten, krokodillen, een paar olifanten en zelfs een kleine beer gezien.
Nog één nachtje, en dan gaan we toch echt naar het zuiden. Omdat het weer er minder goed zou zijn hebben we besloten om Tangalle over te slaan. We rijden in een keer door naar Mirissa. Onze laatste week is ingegaan....