Daar gaan we dan!

Na een reis die eigenlijk prima verlopen is, lopen we door de aankomsthal van het vliegveld. De bagage is er al snel dus we kunnen vrijwel meteen door. Al was het goed dat ik de tas die ik eerst pakte even dubbel checkte, het bleek een zelfde hoes te zijn maar andere backpack... oepsie! Gelukkig kwam daarna snel de mijne. Even wat geld pinnen, daar stonden al verscheidene mannen met de vraag of we een taxi nodig hadden. Nee, wij hadden besloten met de bus te gaan! Het taxi aanbod waarvan we binnen dachten dat het al veel en opdringerig was, werd buiten nog 10x zo erg. Overal waar we om de bus richting Negombo vroegen, vertelden ze ons dat die 2 km verderop vertrok... Een trucje waarschijnlijk, maar de chaos was er zo groot dat we uiteindelijk maar gezwicht zijn voor een taxi. Na even flink onderhandelen zaten we dan eindelijk, op weg naar ons hotel in Negombo. De eerste paar 100 meter doen me denken aan Cuba. De begroeiing met stoffige wegen en vooral het roekeloze rijgedrag waar bussen vol met mensen van links naar rechts over de banen slingeren en er overal luid wordt getoeterd. Eenmaal aangekomen bij het hotel worden we vriendelijk begroet en kunnen we meteen onze kamer in. De eerste indruk is niet die zoals op de website, maar hee what's new. Achja, er stond een bed met klamboe en we hadden een douche met warm water, meer heb je ook niet nodig. We hebben even een duik in het zwembad genomen en zijn nog even het strand op gelopen. Duidelijk geen badplaats, overal staan rode vlaggen en als je alleen al naar de branding kijkt voel je het zand onder je voeten wegzakken. Dat wordt dus geen duik in de zee. Ondanks dat het nog steeds erg benauwd is, koelt het ineens behoorlijk af. Het is erg bewolkt en de eerste druppels beginnen uit de lucht te vallen, dan maar even chillen op de kamer, ook wel even lekker naar zo'n lange reis. S'avonds wilden we natuurlijk meteen de oh zo befaamde curries proberen. Uiteindelijk kwamen we via de lonely planet bij een tentje wat achteraf natuurlijk super toeristisch bleek te zijn en waar je te veel betaalde. Op een gegeven moment werden we zelfs omringt door 2 Engelse stelletjes en 3 Nederlandse. Maar wauw wat was de curry lekker! Eenmaal terug bij het hotel hadden we toch wel last van het tijdsverschil, maar een slaappil later sliepen we prima door tot de volgende ochtend.

We begonnen met een simpel ontbijtje van vers fruit, toast en een eitje. Oh ja, en ontzettend zwarte thee, niet mijn smaak! We wilde ons alvast laten informeren over de doorreis naar Anuradhapura en zijn op zoek gegaan naar een toeristisch bureautje. Ook in dit geval viel ons plan om met de bus te gaan een beetje in het water. Althans de man opende meteen een website met alleen maar foto's van gecrashte bussen en raadde het ons sterk af vanwege de veiligheid. Wat opzich niet raar klonk na het aanschouwen van het verkeer hier. Het zou de trein worden. En als we heel vroeg opstonden konden we van Negombo naar Colombo om vanuit Colombo de "express" trein te pakken naar Anuradhapura die maar 1 keer per week rijdt. Met deze info liepen we verder richting het centrum van Negombo. Tijdens het wandelen krijg je een steeds beter idee van hoe het er hier aan toe gaat. Overal kleine tentjes en ze verkopen ook bijna allemaal hetzelfde. Je wordt in ieder geval overal uitgenodigd om naar binnen te komen. Op weg richting de vismarkt, een van de dingen waar Negombo bekend om staat, werden we aangesproken door een visserman. Terwijl we verder liepen kletste we wat met de man en vertelde hij over zijn vriend die in Nederland woonde, hij wist zelfs een paar Nederlandse woordjes. Achteraf blijkt dat ze hier allemaal vrienden in Nederland hebben, wat toevallig! Hij zou ons de vismarkt wel laten zien. Toen we over de vismarkt liepen hadden we natuurlijk allang door dat hij dit niet voor niets zou doen. Maar anders zouden we uiteindelijk ook niet zoveel gezien en geweten hebben. Veel vis ligt er op netten gemaakt van kokosnoot en heeft hiervoor 2 dagen in tonnen met zout gelegen. Het geeft een bizar beeld, al die gedroogde vis op gigantische netten met zo hier een daar een vogel die er van mee snoepen. Natuurlijk liet hij ons ook de plek zien waar de vissen worden schoongemaakt. Dit was tof om te zien totdat ik een keer te diep inademde en ik een geluid produceerde waarmee de gids wist dat we het hier gezien (en geroken) hadden. Bij de branding liepen mannen met manden vol vis. Deze hingen dan aan een paal die op hun schouders rustte. Een mooi gezicht. Dan was er ook nog het gedeelte met de verse vis waar garnalen, tot inktvissen, zwaardvissen en zelfs haaien op tafels lagen uitgestald. Niet bepaald een vismarkt zoals wij die kennen. Na de vismarkt zijn we nog een rondje door de stad gelopen en weer teruggekeerd naar ons hotel. Een avondje relaxen want de volgende ochtend ging om 06.00 de wekker.

Het hotelpersoneel was zo lief geweest om een meeneemontbijtje te verzorgen voor in de trein. In de trein van Negombo naar Colombo waren we de enige blanken/toeristen dus we bleven niet onopgemerkt. In Colombo wachtte we netjes tot onze snel trein zou komen. Later dan gepland kwam er een trein voorrijden. 'Is dit de trein naar Anuradhapura?'. Er werd gezegd van wel. Na 7 keer stoppen was Anita toch wel benieuwd hoe lang deze trein er over zou doen. De man naast haar had het over 6 a 7 uur!!! Dit was duidelijk niet de sneltrein. Een paar uur later stopte we op een stationnetje en bleven voor langere tijd stil staan. De sneltrein moest worden voorgelaten maar zou wel kort stoppen. We pakte snel onze spullen, klommen uit de trein en liepen over het spoor naar het perron, iets wat hier heel normaal bleek te zijn. We stapte in de sneltrein en zette onze reis voort. Het is zo bizar dat je gewoon in de deuropening van de trein kan gaan zitten terwijl hij rijdt, maar zo mooi omdat al het landschap langs je heen glijdt. Vanaf het station pakken we een taxi, de chauffeur weet wel een leuk en redelijk goedkope guesthouse. Uiteindelijk blijkt het die van zijn zus te zijn maar eenmaal aangekomen wacht een vriendelijk gezicht ons op. Er is geen warm water maar wel wifi (wait what?). Gelukkig is een koude douche in deze temperaturen erg welkom. Een stel uit Oostenrijk en drie meisjes uit België zitten in de andere kamers en s'avonds eten we gezellig met z'n allen. Overheerlijk en ook nog eens goedkoop, de vrouw des huizes kookte. We besluiten om de volgende dag naar Mihintale te gaan om daar de geboorteplek van het boeddhisme in Sri Lanka te bezoeken. Anuradhapura heeft veel tempels en ruïnes maar het is erg duur om te bezoeken. Mihintale is kleiner maar in verhouding ook veel goedkoper en prachtig! We zijn wat vroeger op de dag gegaan om het heetste moment van de dag voor te zijn. Het is een enorme klim aan trappen de berg op waar je vanaf een bepaald punt zelfs je slippers achter moet laten. Overal langs de trappen lopen aapjes. Het is een heilige plek en dus loopt iedereen met bedekte benen, schouders en op blote voeten. Om 12.00u schijnt de zon volop en zijn de stenen traptreden gloeiend heet. Er wordt om me heen dan ook gelachen als ze me snel trappelend over de trap zien bewegen. Vergeleken met de voeten van de locals hier zijn die van oke niks gewend. Boven bij de dagoba (een witte tempel met een bolvorm) krijgen we de kans om binnen een kijkje te nemen. De ruimte is een grote bom aan kleuren en mensen hebben allemaal bloemen mee die ze achter laten bij een groot langwerpig en goudkleurig standbeeld. Het mooiste was nog wel het uitkijkpunt wat je had daar. Om bovenaan de top te komen is nog een hele onderneming. Mensen moeten zowel heen als terug langs een smal en af en toe flink steil rots'pad' met één railing. Maar het uitzicht is de klim meer dan waard, het is zooo ontzettend mooi. Overal waar je kijkt prachtig groene natuur. Meer dan 2000 traptreden klommen we omhoog, maar we moesten ook weer naar beneden.... Terwijl het steeds warmer werd daalde we af naar onder. Hier liepen we nog even over een klein marktje heen en gingen terug naar ons guesthouse in Anuradhapura. Ook deze avond had onze gastvrouw fantastisch gekookt, ik vraag me af of we ergens nog zo lekker gaan eten. We zullen het zien!

We besluiten onze reis voort te zetten richting de oostkust. Naar Trincomalee om precies te zijn. Het zal zo'n 3,5 uur zijn met de bus (ja we gaan het er toch op wagen). We rijden tijdens het heetste moment van de dag, wat dus eigenlijk wel chill is omdat het in de bus lekker doorwaait. Toch zorgt de warmte in combinatie met de plastic bekleding ervoor dat je zowat van je stoel glibbert. Via via hebben we over de "backpackers caves" gehoord in een hotel in het plaatsje Uppuveli, net naast Trincomalee. Als we daar aankomen lijkt het net alsof we in het paradijs zijn beland! Palmbomen, hangmatten, een prachtig strand en een helder blauwe zee. Op de achtergrond klinkt er reggae muziek. Het lijkt de hemel op aarde wel. Een backpackers cave lijkt een vanaf de buitenkant net een Hobbit huisje. Van binnen is het een stenen tunnel met een bed, een stopcontact en een lampje, that's it. Maar het is dan ook lekker goedkoop en eens een keer wat anders. We boeken alvast een snorkel trip en een boottocht om dolfijnen te zien. Die avond spelen we lekker een spelletje onder het genot van een cocktail. Het geluid van de golven op de achtergrond geeft het net dat beetje extra. Slapen in dat kleine hokje gaat eigenlijk wel prima, we moeten toch vroeg opstaan voor de snorkel trip. We varen naar het National Park Pidgeon Island. Rond dit kleine eiland kun je goed snorkelen. We zien prachtige vissen en ook het koraal is mooi. Helaas heeft de tsunami van een paar jaar geleden veel van het koraal verwoest dus langzaam maar zeker groeit dit terug. Het hoogtepunt was toch wel om naast een zeeschildpad te zwemmen en zelfs haaien te zien die vlak bij ons zwommen. De rest van de middag hebben we lekker op het strand gelegen en wat in de zee gezwommen. Natuurlijk kon ik het niet laten om nog even wat golven te pakken met een longboard. Een neus vol zeewater, een bikinibroekje vol zand en een zonnebril armer loop ik uiteindelijk het water uit. Kwestietje reisverzekering helaas... Maar ach het was wel leuk. Moe maar voldaan kruipen we vroeg ons bed in. We staan dan ook alweer om 05.30u langs ons bed.

Om 05.40u zien we een prachtige zonsopgang vanaf het strand. Echt om bij weg te dromen. Om 06.00u is het tijd om de zwemvesten aan te doen. We varen met een boot de zee op en al stuiterend op het water genieten we van het ochtendzonnetje. Al snel zien we een groep dolfijnen. Prachtige beesten zijn het, en het waren er ook zoveel! Verder de zee op duurt het even en wordt er flink gestuurd maar volgens de schipper hebben we een grote kans om walvissen te zien. Opeens geeft hij gas en wijst in de verte. Ineens zien we water omhoog spuiten en wanneer we dichter in de buurt komen zien we hem af en toe boven komen. Daarna duikt hij weer de diepte in. We zien twee walvissen afwisselend boven komen en op een gegeven moment zelfs twee meter van onze boot vandaan. Holy shit wat vet! En hoeveel geluk hebben we dat we in twee dagen al die mooie dieren hebben mogen zien!? Onze eerste week achter de rug en al veel mogen zien en beleven... Ons avontuur gaat verder in Dambulla, dat lees je in ons volgende verslag